Choć głównym tematem obrazu jest Zmartwychwstanie Chrystusa, to obraz pokazuje nam w tle także kolejne wydarzenia okresu wielkanocnego.
Na pierwszym planie Chrystus wychodzi z grobu, z wspaniale zdobionym krzyżem w lewej ręce, na którym zawieszona jest czerwona chorągiew. Prawą dłonią błogosławi. Za nim, anioł o rudych włosach trzyma płytę grobowca.
Dookoła grobu znajdują się żołnierze: dwóch przestraszonych tym co widzą, a pozostali śpiący. Zwraca uwagę różne uzbrojenie strażników, a zwłaszcza bogate zbroje części żołnierzy.
Na dole, na osi obrazu znajduje się wielka lampa, która świeci, mimo że jest już zupełnie widno.
Dalej nasz wzrok przykuwa umieszczona po lewej stronie scena wyprowadzania świętych ojców z otchłani. Na czele klęczących postaci widzimy wyraźnie Adama i Ewę. Ciekawość budzą słabo widoczne postacie demonów oraz witraż umieszczony w pomieszczeniu, z którego wysuwają się sprawiedliwi.
Kolejnymi scenami, znacznie mniej widocznymi, jest scena Noli me tangere — Chrystus w stroju ogrodnika wbija szpadel w ziemię, a Maria Magdalena przed nim klęczy oraz widok trzech niewiast niosących oleje.
Scenami zamykającymi kompozycję jest Wniebowstąpienie: Chrystus unosi się już przy górnej krawędzi obrazu, a pod jego stopami klęczą zebrani wkoło uczniowie oraz (nieumieszona na kartce) scena Zesłania Ducha Świętego, w budynku, przy prawej krawędzi obrazu.
Na horyzoncie widzimy niewielkie wzgórza pokryte drzewami oraz mury i zabudowania Jerozolimy.
Obraz powstał między 1485 a 1500 rokiem, jest przypisywany artystom z kręgu Mistrza amsterdamskiego Zaśnięcia Maryi (lub Mistrzem Przytułku Siedmiu Elektorów). Obecnie obraz przechowywany jest w Rijksmuseum w Amsterdamie.